Instytut im. Gen. Andersa w Lublinie poszukuje krewnych prof. Jerzego Augusta Gawendy
Instytut im. gen. Władysława Andersa jest stosunkowo młodą, ale bardzo dynamiczną instytucją naukową z siedzibą w Lublinie. Prace tej jednostki naukowej odbiegają od stereotypów polsko-polonijnych i kierują się bardziej w stronę pragmatycznej współpracy na zasadzie: granica miedzy Polską i Polonią nie istnieje. Sprzyjają temu oczywiście działania za pośrednictwem mediów społecznościowych oraz różnego rodzaju platform multimedialnych i bezpośrednie kontakty.
«Instytut im. gen. Władysława Andersa
to organizacja analityczno-edukacyjna służąca Polakom w kraju
i zagranicą. Misją Instytutu jest krzewienie i podtrzymywanie
polskiej kultury wśród Polonii, pomoc prawna, społeczna i ekonomiczna dla
Polaków mieszkających w różnych częściach świata, budowanie silnych
relacji między Polonią a macierzą, współdziałanie i koordynowanie
akcji społecznych mających na celu wsparcie środowisk polonijnych
oraz propagowanie wiedzy i podtrzymywanie pamięci o patronie
Instytutu – generale Władysławie Andersie.
Instytut Andersa to miejsce spotkań
ekspertów, naukowców, społeczników i przedstawicieli środowisk
polonijnych, chcących kreować spójną narrację o całokształcie relacji
pomiędzy Polską a jej diasporą. 20 milionów Polaków i osób polskiego
pochodzenia mieszkających poza krajem ma bardzo zróżnicowane spojrzenie
na własne środowisko, a także na charakter i stan ich
relacji z Macierzą(…).
(…) W dziele tworzenia Instytutu
przyświecają nam słowa naszego patrona, Generała Władysława Andersa: Odrzućmy
wszystko co nas dzieli i bierzmy wszystko co nas łączy w pracy
i w walce o wolność i niepodległość Polski. Dziedzictwo
Władysława Andersa, którego losy tak silnie związane są
z dziejami Polonii i polskiej emigracji stanowi inspirację
do łączenia Polaków w kraju i zagranicą».
Najnowszym wyzwaniem Instytutu Andersa jest ponowne
wydanie mało znanej pracy prof. Jerzego Augusta Gawendy pt. Legalizm Polski w świetle prawa publicznego
(wyd. Londyn 1959). Jest to ważna naukowa publikacja, w ktorej autor uzasadnia
legalność trwania emigracji. Niestety w Polsce to dzieło jest niemal kompletnie
zapomniane i przez to niedocenione.
Jerzy August Gawenda (1917-2000) to niesamowicie
ciekawa postać. Po wybuchu II wojny światowej walczył we Francji w
szeregach II Dywizji Strzelców Pieszych, następnie został internowany w
Szwajcarii. W okresie internowania studiował w filii Uniwersytetu we
Fryburgu zorganizowanej w obozie internowania i w 1945 obronił na tymże Uniwersytecie
pracę doktorską z prawa. Po wojnie osiedlił się w Londynie – od 1951 był
związany z Polskim Uniwersytetem Na Obczyźnie (PUNO), początkowo był
sekretarzem, a następnie profesorem PUNO. W 1959 habilitował się właśnie na
podstawie pracy Legalizm Polski w świetle prawa publicznego. W
kolejnych latach był dziekanem wydziału prawa, a w latach 1978-1987 rektorem
PUNO.
Jerzy August Gawenda był również członkiem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na
uchodźstwie , m.in. wicepremierem (1972–1976) i ministrem spraw
zagranicznych (1970–1974).
Profesor Gawenda nie miał dzieci, a jego
żona zmarła jeszcze w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Nie znamy
natomiast osób, które mogą być spokrewnione z autorem wspomnianego dzieła i mogłyby
być przypuszczalnymi dysponentami praw autorskich.
Jeśli ktoś z Czytelników niniejszego tekstu
posiada informacje na powyższy temat, bardzo prosimy o kontakt:
kontakt@instytutandersa.org.pl
Tel.: +48 665 297 372.
Chodzi nam o uzyskanie praw do publikacji wymienionego
dzieła, które uzasadnia w sposób
bardzo kompetentny legalność funkcjonowania polskiej emigracji i przez to mogłoby
pomóc w wyjaśnieniu wielu nieścisłości prawnych w tej dziedzinie.
Z góry dziękujemy
za ewentualną pomoc.
Instytut im.
gen. Władysława Andersa w Lublinie
